W ramach tego wpisu pragnę przedstawić Państwu szeroki opis praktyk pracodawcy, które zostały uznane przez sąd za zachowania o znamionach mobbingu. W niniejszej sprawie już sąd rejonowy uznał, że doszło do szykanowania i nękania pracownika oraz że doznał on w skutek tego rozstroju zdrowia. Z tego tytułu sąd zasądził na rzecz pracownika zadośćuczynienie w wysokości 20.000 zł. Pozwany pracodawca nie zgodził się z wyrokiem i złożył apelację do sądu okręgowego. Sąd drugiej instancji podtrzymał wyrok. Niezadowolony pracodawca zdecydował, aby skorzystać z nadzwyczajnego środka odwoławczego i wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną. Poniższe stanowi cześć uzasadnienia orzeczenia Sądu Najwyższego, które definiuje przesłanki mobbingu.
„Niedozwolone działania skarżącego pracodawcy wobec powoda polegały na pomijaniu powoda przy przydziale pracy i powierzaniu jej niżej wykwalifikowanemu pracownikowi, pozbawieniu powoda premii za rzekomo niewłaściwie wykonany blat stołu komputerowego, zakazaniu mu dbania w czasie przerw śniadaniowych o roślinność nieopodal warsztatu i próba ukarania go karą nagany za dokonywanie tych czynności, zabronieniu mu swobodnego poruszania się po terenie spółdzielni, zobowiązaniu „do odmeldowywania się”, zakazie słuchania radia, rozpowszechnianiu wśród pracowników informacji dotyczących jego chronionych dóbr osobistych, że „korzysta ze zwolnienia lekarskiego wystawionego przez lekarza psychiatrę i że w związku z tym niezrównoważony”. Po przeniesieniu powoda do innego oddziału, które zbiegło się z datą wystąpienia powoda o nagrodę jubileuszową, do dalszych działań należało niewyrażenie zgody na przesunięcie godzin rozpoczęcia pracy o 15 minut, wobec niedogodności dojazdu do pracy, gromadzenie oświadczeń pracowników ochrony o spóźnieniach powoda, ukaranie go karą nagany za dwa spóźnienia oraz rozwiązanie z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia z przyczyny nieprawdziwej, powiadamianie „wszelkich możliwych instytucji o niezweryfikowanym podejrzeniu pozwanej o rzekomym wyłudzeniu przez powoda zwolnienia lekarskiego, w tym PIP, ZUS, Policji, właścicieli stacji LPG, gdzie zastano powoda w okresie zwolnienia lekarskiego, a nawet powiadomienie przełożonych lekarza wystawiającego zwolnienie lekarskie powodowi o nieetycznym postępowaniu w związku z wystawieniem zwolnienia lekarskiego”. Te ustalenia wskazują, że pracodawca stosował wobec pracownika mobbing. W takich okolicznościach sprawy zasądzenie na rzecz pracownika 20.000 zł zadośćuczynienia za rozstrój zdrowia wywołany działaniami mobbingowymi o charakterze wręcz kryminogennym było oczywiście uzasadnione.” Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 19 marca 2014 r. I PK 283/13