W realiach polskiego prawa spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, czyli z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że w podanym wyżej momencie osoba dziedzicząca nabywa wszystkie prawa i obowiązki majątkowe swojego poprzednika. Przyznać jednak trzeba, że nabycie takie ma charakter tymczasowy. Spadkobierca może bowiem spadek przyjąć wprost, z dobrodziejstwem inwentarza lub spadek odrzucić. Nadmienić należy, iż od października 2015 roku brak oświadczenia w tym zakresie w terminie sześciu miesięcy skutkuje przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza.
W ramach tego wpisu omówimy pierwszy wariant przyjęcia spadku. Oświadczenia o przyjęciu spadku wprost skutkuje definitywnym nabyciem przez spadkobiercę praw i obowiązków wchodzących w skład majątku spadkowego. Oświadczenie to ma skutki ex tunc i potwierdza nabycie tego statusu już z chwilą śmierci spadkodawcy. Od tej chwili osoba dziedzicząca ponosi odpowiedzialność za te długi z całego swego majątku /art. 1030 kc/. Można powiedzieć, iż w momencie przyjęcia spadku następuje połączenie dwóch mas majątkowych: spadku oraz majątku osobistego spadkobiercy. W świetle art. 1031 kc z majątku powstałego z połączenia obu tych mas spadkobierca odpowiada za wszystkie długi, które obciążały spadek, w sposób nieograniczony.
Wariant dotyczący odrzucenia spadku zostanie omówiony w kolejnym wpisie.