W poprzednim wpisie omówiona została instytucja obowiązku wierności małżonka. Druga strona medalu dotyczy obszaru swoistego uprawnienia do kontaktów intymnych między małżonkami. Stwierdzić w tym miejscu należy, iż prawo to nie jest absolutne, a jego nadużycie stanowi naruszenie dóbr osobistych drugiego człowieka.
Żadna norma prawna nie pozbawia małżonka jego dóbr osobistych w relacjach z drugim małżonkiem. Są to bowiem niezbywalne prawa podmiotowe. Żaden przepis także nie wyłącza legitymacji biernej małżonka naruszającego dobra osobiste w procesie wytoczonym przez pokrzywdzonego współmałżonka. Jakkolwiek z faktu zawarcia małżeństwa wynika szereg uprawnień i obowiązków małżonków, a także domniemanie przyzwolenia na kontakty fizyczne, to jednak wśród tych uprawnień nie mieści się znęcanie nad współmałżonkiem, jak również wymuszanie kontaktów seksualnych, zaś wśród obowiązków brak jest powinności znoszenia takich zachowań drugiej strony. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie I ACa 923/2013
Odmowa współżycia fizycznego przez małżonkę, nad którą mąż się znęcał, nie stanowi zawinionej przez nią przesłanki rozkładu pożycia małżeńskiego (art. 57 § 1 k.r.o.). Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku I ACa 368/09