Definicję legalną tego pojęcia znajdziemy w art. 2 pkt 84 ustawy Prawo o ruchu drogowym: „Blokada alkoholowa – urządzenie techniczne uniemożliwiające uruchomienie silnika pojazdu silnikowego i pojazdu szynowego, w przypadku gdy zawartość alkoholu w wydychanym przez kierującego powietrzu wynosi co najmniej 0,1 mg alkoholu w 1 dm3”. Najprościej rzecz ujmując blokada alkoholowa to urządzenie, które umożliwia uruchomienie silnika pojazdu wyłącznie trzeźwemu kierowcy. Urządzenie to połączone jest z zapłonem pojazdu, a uruchomienie silnika wymaga od kierowcy wcześniejszego bania ilości alkoholu w jego organizmie.
Aby urządzenie spełniało wymagania ustawowe oraz innych aktów wykonawczych musi być właściwie skalibrowane i regularnie badane. Zgodnie z wymogami blokada alkoholowa musi być skalibrowana przed montażem w pojeździe, a ponowna kalibracja odbywa się co 12 miesięcy. Oczywiście urządzenie musi być zamontowane przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. Podmiot ten wystawia odpowiedni dokument potwierdzający sprawność urządzenia.
Aktem prawnym regulującym powyższą kwestię jest ustawa Prawo o ruchu drogowym w szczególności art. 66 oraz Rozporządzenie ministra infrastruktury i budownictwa w sprawie wymagań funkcjonalnych i wymogów technicznych blokady alkoholowej oraz wzoru dokumentu potwierdzającego kalibrację blokady alkoholowej z dnia 8 lipca 2016 r. Dane techniczne reguluje natomiast Polska Norma PN-EN 50436-1 oraz PN-EN 50436-2.
Blokada alkoholowa jest urządzeniem, którego montaż stanowi warunek przy wniosku o skrócenie okresu zakazu prowadzenia pojazdów. Instytucja ta zostanie omówiona w kolejnym wpisie.