Nowelizacja Kodeksu karnego z dnia 20.2.2015 r. w art. 43a wprowadziła nową regulację dotyczącą świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Instytucja ta ma szczególne znacznie w odniesieniu do przestępstwa prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego – art. 178a kk. Zgodnie z art. 43a § 2 kk „w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1, art. 179 lub art. 180 sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5.000 złotych, a w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 4 co najmniej 10.000 złotych”. Sąd orzeka świadczenie do kwoty 60.000 zł. Niewątpliwie sankcje za popełnienie przestępstwa opisanego w art. 178a kk są bardzo surowego i dotkliwe finansowo. Znamienne jest, że powyższy środek karny orzekany jest obligatoryjnie, a sąd nie może zmniejszyć jego wysokości na przykład do 3.000 zł. W świetle najnowszego wyroku Sądu Najwyższego „Zgodnie z treścią art. 43a § 2 KK, w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1 KK sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5.000 złotych. Obniżając wysokość świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej do kwoty 3.000 zł Sąd Okręgowy rażąco naruszył przywołany przepis prawa karnego materialnego, albowiem obligował on Sąd do orzeczenia świadczenia pieniężnego w wysokości co najmniej 5.000 złotych. Tymczasem wysokość świadczenia została obniżona przez Sąd odwoławczy do kwoty 3.000 zł, a zatem poniżej dolnego progu kwoty, w jakiej mogło zostać ono orzeczone.” Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 26 października 2017 r. II KK 210/17
Z uwagi na istotną wielkość świadczenia pieniężnego pojawia się często pytanie, czy skazany może spłacić te świadczenie w ratach. Odpowiedź na to pytanie jest twierdząca. Analogicznie jak w przypadku grzywny, jeżeli natychmiastowe jej wykonanie pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki sąd może rozłożyć świadczenie na raty. Okres rozłożenia na raty tych należności nie może przekroczyć 1 roku.