Dziedziczenie to swego rodzaju następstwo prawne po osobie zmarłej. Powołanie do spadku może odbywać się w drodze testamentu lub jako dziedziczenie ustawowe. Dziedziczenie ustawowe następuje wtedy, gdy spadkodawca nie powołał nikogo do spadku w drodze testamentu lub gdy powołane osoby nie chcą lub nie mogą być spadkobiercą.
Reguły dziedziczenia opisane w ustawie Kodeks cywilny /art. 931 – 940 k.c./ mogą być uważane za domniemanie woli spadkodawcy. Do kręgu spadkobierców należą osoby połączone ze spadkodawcą więzami rodzinnymi (zstępni, rodzice, rodzeństwo i zstępni rodzeństwa, dziadkowie i ich zstępni) oraz prawnymi (małżonek, przysposobieni, pasierbowie). W przypadku braku innych spadkobierców ustawowych do dziedziczenia powołana jest gmina ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy i Skarb Państwa.
Spadkobiercami ustawowymi w pierwszej kolejności są dzieci zmarłego i jego małżonek. Dziedziczą oni w częściach równych, jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku. Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych. W braku zstępnych spadkodawcy powołani są do spadku z ustawy jego małżonek i rodzice. W braku zstępnych i małżonka spadkodawcy cały spadek przypada jego rodzicom w częściach równych.
Dla precyzyjnego ustalenia należnej części spadku, zawsze trzeba dokładnie przeanalizować przepisy art. 931 – 940 k.c. Zdecydowanie warto z tym tematem udać się adwokata, który specjalizuje się w kwestiach spadkowych.