Zasadniczo dobra osobiste to zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska /art. 23 kc/. Jak już wiele razy było powtarzane we wpisach, powyższy katalog ustawowy nie jest katalogiem zamkniętym. W mieście W. właścicielka mieszkania pozwała sąsiada o zapłatę zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dóbr osobistych za chroniczne, wielomiesięczne zakłócanie ciszy nocnej. Powódka podniosła naruszenie takich dóbr osobistych jak: naruszenie prawa do prywatności, odpoczynku, poczucia bezpieczeństwa oraz do wykonywania pracy. Sąd Okręgowy w Warszawie nie miał wątpliwości, iż doszło do naruszenia wyżej wskazanych dóbr osobistych. Sąd pokreślił, iż poprzez intensywne zakłócanie ciszy powódce odebrano prawo do spokojnego mieszkania oraz odpoczynku. Warto nadmienić, że sąd zasądził za wyżej opisany delikt zadośćuczynienie w wysokości 30.000 zł.

 

Powyższy wpis potwierdza, iż katalog dóbr osobistych może być bardzo szeroki. Nadto wskazany wyrok świadczy o tym, że przepisy Kodeksu cywilnego mogą być skutecznym narzędziem do walki z naruszaniem porządku i ciszy nocnej. Cieszy też fakt, iż sądy mają coraz większą odwagę zasądzać zadośćuczynienia w znacznych kwotach, które realnie mogę zrekompensować krzywdę osoby poszkodowanej.

 

Warto w tym miejscu zacytować wcześniejszy wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie, w świetle którego: „Godność osobista to między innymi oczekiwanie szacunku ze strony innych ludzi. Oczekiwanie szacunku, to również oczekiwanie na zapewnienie odpowiednich, godziwych warunków mieszkaniowych ze strony podmiotu wynajmującego. Godziwe zaś warunki mieszkaniowe są emanacją, materializacją dobra osobistego w postaci prawa do odpoczynku, miejsca integralności rodziny, rozwoju duchowego. Godziwe warunki, to także odpowiednio zapewniające spokój i umożliwiające swobodne korzystanie z przedmiotu najmu. Godziwe warunki mieszkaniowe to warunki umożliwiające rozwój osobowościowy i intelektualny”. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie – VI Wydział Cywilny z dnia 13 kwietnia 2011 r. VI ACa 1310/10