Ustawodawca nie uregulował definicji pojęcia wizerunku. Niemniej jednak bazując na orzecznictwie oraz doktrynie można stwierdzić, iż wizerunek to fizyczne cechy człowieka tworzące jego wygląd i umożliwiające jego identyfikację. Wizerunek może być wyrażony w portretach, ale przede wszystkim na fotografiach.
Wizerunek stanowi dobro prawne każdego człowieka i podlega ochronie. Prawo do czci, prywatności, godności sprawia, iż rozpowszechnianie wizerunku wymaga zgody. Zgodnie z art. 81 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
- Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.
- Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:
1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;
2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.
Z powyższego wynika, że występuje kilka wyjątków, kiedy zgoda uprawnionego nie jest wymagana. Literalne brzmienie przepisu przedstawia te okoliczności. Zasadą jest jednak to, że rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia.
W ramach podsumowania można wskazać, iż zgoda osoby na publikację musi być wyraźna i wskazywać czas trwania zezwolenia, nie można jej domniemywać. „Osoba jej udzielająca musi mieć pełną świadomość nie tylko formy przedstawienia jej wizerunku, ale także miejsca i czasu publikacji, zestawienia z innymi wizerunkami i towarzyszącego komentarza” Wyrok SA w Warszawie z dnia 12 lutego 1998 r., sygn. akt I ACa 1044/97.
Czego może domagać się osoba, której wizerunek został wykorzystany bez jej zgody? Odpowiedź na to pytanie zostanie przedstawiona w kolejnym wpisie.