- Artykuł 11a ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 223 poz. 2268 ze zm.) może być podstawą odpowiedzialności organizatora turystyki za szkodę niemajątkową w postaci tzw. zmarnowanego urlopu.
- Prawo do spokojnego wypoczynku (urlopu) nie jest dobrem osobistym mieszczącym się w katalogu dóbr zawartym w art. 23 k.c. Zachowanie się organizatora turystyki, prowadzące do „zmarnowania urlopu”, może jednak naruszać dobra osobiste przykładowo wymienione w tym przepisie.
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 24 marca 2011 r. I CSK 372/2010
Innymi słowy, odszkodowania od biura podróży za zmarnowany urlop możemy domagać się na gruncie Ustawy o usługach turystycznych a nie na podstawie Kodeksu cywilnego.