W ramach tego wpisu należy przytoczyć art. 18(3d) Kodeksu pracy, w świetle którego osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu ma prawo do odszkodowania. Przesłanką obowiązku odszkodowawczego jest jedynie naruszenie tej zasady. Warto zauważyć, iż przepis odnosi się do osoby, a więc nie jest wymagany status pracownika. Wynika to z faktu, że podmiotami uprawnionymi do odszkodowania są również osoby, którym odmówiono zatrudnienia lub z którymi rozwiązano stosunek pracy. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 18(3d) k.p., obejmuje wyrównanie uszczerbku w dobrach majątkowych i niemajątkowych pracownika. W zakresie kompensaty szkody na osobie ma charakter swoistego zadośćuczynienia za krzywdę.
Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego:
- Odszkodowania przewidziane w art. 183d k.p. powinno być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Odszkodowanie powinno zatem wyrównywać uszczerbek poniesiony przez pracownika, powinna być zachowana odpowiednia proporcja między odszkodowaniem a naruszeniem przez pracodawcę obowiązku równego traktowania pracowników, a także odszkodowanie powinno działać prewencyjnie. Ustalając jego wysokość należy więc brać pod uwagę okoliczności dotyczące obu stron stosunku pracy, zwłaszcza do odszkodowania mającego wyrównać szkodę niemajątkową pracownika, będącego – według przyjętej w Polsce nomenklatury – zadośćuczynieniem za krzywdę.
- Przepis art. 183d k.p. nie wprowadza wymagania zasądzenia odrębnego odszkodowania (zadośćuczynienia), jeżeli inne świadczenie lub odszkodowanie przysługujące pracownikowi na podstawie prawa pracy lub Kodeksu cywilnego, wyższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę, jest wystarczająco „skuteczne, proporcjonalne i odstraszające”. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 183d k.p., obejmuje wyrównanie uszczerbku w dobrach majątkowych i niemajątkowych pracownika. Jeżeli dyskryminacja pracownika nie powoduje szkody majątkowej lub szkoda ta jest niższa od minimalnego wynagrodzenia, to pracownik ma prawo do odszkodowania (będącego – odpowiednio – tylko zadośćuczynieniem lub częściowo także odszkodowaniem sensu stricto).
Wyrok Sądu Najwyższego III PK 43/08