Po pierwsze należy podkreślić, iż sąd karny orzekając w sprawie o przestępstwo czy o wykroczenie opiera się wyłącznie na zebranym materiale dowodowym. Dodatkowo dowody te muszą być przeprowadzone i zebrane w sposób zgodny z przepisami procedury. Na potrzeby skutecznej obrony istotna jest więc wiedza, jak powinno prawidłowo wyglądać badanie na zawartość w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu. Wynik pomiaru alkoholu stanowi kluczowy dowód w sprawie, dlatego jego ważność może wpływać na uniewinnienie lub zmianę kwalifikacji z przestępstwa na wykroczenie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Policja dokonuje pomiaru trzeźwości kierowcy wykorzystując trzy rodzaje urządzeń elektronicznych:

  • wykorzystujące pomiar spektrofotometryczny w podczerwieni,
  • działające na zasadzie elektrodowego utleniania alkoholu,
  • wyposażone w detektor półprzewodnikowy.

W przypadku dokonania pomiaru urządzeniem, o którym mowa w pkt 1 i uzyskania wyniku ponad 0,00 mg/dm3, należy niezwłocznie dokonać drugiego pomiaru. W przypadku dokonania pomiaru urządzeniem, o którym mowa w pkt 2 i uzyskania wyniku ponad 0,00 mg/dm3, należy dokonać drugiego pomiaru po upływie 15 minut. Urządzenie, o którym mowa w pkt 3 może być stosowane wyłącznie do wstępnej analizy ilościowo-orientacyjnej. W razie gdy w przeprowadzonym za jego pomocą pomiarze uzyskano wynik ponad 0,00 mg/dm3, należy przeprowadzić badanie urządzeniem, o którym mowa w pkt 1 lub badanie krwi.

Warto również wiedzieć, że zabrania się dokonywania pomiarów urządzeniem elektronicznym bez ustnika. Ustnik jednorazowego użycia podlega wymianie przed przeprowadzeniem pomiaru. Opakowanie ustnika należy otwierać w obecności osoby badanej.

Szczegółowe informacje dotyczące procedury badań na zawartość w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu można znaleźć w Zarządzeniu Komendanta Głównego Policji nr 496 z dnia 25.05.2004r. wraz z uwzględnieniem zmian wprowadzonych Zarządzeniem Komendanta Głównego Policji nr 738 z dnia 21.06.2011r. oraz w Zaleceniach opracowanych przez Instytut Ekspertyz Sądowych i zatwierdzonych przez Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Medycyny Sądowej i Kryminologii w dniu 26 listopada 2004 r.