Kiedy okoliczności wskazują na zwiększone prawdopodobieństwo nieprecyzyjności spostrzeżeń osób, które stanowią źródło informacji dziennikarzy, konieczne jest zastosowanie szczególnie drobiazgowych rygorów sprawdzenia prawdziwości stawianych zarzutów, mogących naruszyć dobra osobiste osób opisywanych w publikacji.
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 13 kwietnia 2007 r. I CSK 28/2007
Pozwanemu jako dziennikarzowi nie można odmówić prawa do publicznego wyrażania na łamach prasy swoich opinii i ocen, także krytycznych, ale prawo to pociąga za sobą pewne obowiązki, zwłaszcza obowiązek rzetelności. Wyrażanie opinii nierzetelnych i nie mających oparcia w faktach musi być uznane za działanie bezprawne w rozumieniu art. 24 § 1 kc.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2006 r. VI ACa 564/2006
Określając kryteria, według których należy wyznaczać wzorzec szczególnej staranności i rzetelności działania dziennikarza, najistotniejsze znaczenie ma: rodzaj i rzetelność źródła informacji (dziennikarz nie powinien opierać się na źródle, którego obiektywizm lub wiarygodność budzi wątpliwości), sprawdzenie zgodności z prawdą uzyskanych informacji przez sięgnięcie do wszystkich innych dostępnych źródeł i upewnienie się co do zgodności informacji z innymi znanymi faktami, a także umożliwienie osobie zainteresowanej ustosunkowania się do uzyskanych informacji. Z kolei na etapie wykorzystania materiałów prasowych istotne jest przede wszystkim wszechstronne, a nie selektywne przekazanie informacji, przedstawienie wszystkich okoliczności i niedziałanie „pod z góry założoną tezę”, a także rozważenie powagi zarzutu, znaczenia informacji z punktu widzenia usprawiedliwionego zainteresowania społeczeństwa oraz potrzeby (pilności) publikacji.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2013 r. I ACa 437/2013